ارائه یک مدل احتمالی تخمین حق بیمه فتا براساس تحلیل مخاطرات (یک نمونه مطالعاتی)

خلاصه مدیریتی

اخیراً بیمه فتا (امنیت سایبری) که به منظور انتقال زیان‏های اقتصادی ناشی از حوادث شبکه و رایانه به شخص ثالث طراحی شده است، توجه متخصصان و محققان را به خود جلب کرده است. امروزه محصولات بیمه‏ی فتا به یک رکن اساسی در مدیریت ریسک تبدیل شده و به عنوان یک سازوکار مهم و ارزشمند برای کاهش بیشتر خطرات سایبری، علاوه بر پیاده‏سازی فناوری‏های دفاع سایبری مانند سامانه‏های تشخیص نفوذ و دیواره‏های آتش (FireWall) مطرح هستند. بیمه فتا از دو طریق نقشی کلیدی در کاهش هزینه‏های امنیت سایبری ایفا می‏کند. اول، با مدیریت ریسک‏های سایبری برای شرکت‏های بیمه شده و انتقال ریسک به بیمه‏گر و دوم با ایجاد انگیزه‌هایی برای بهبود امنیت سایبری در شرکت‌ها که مستلزم اجرای حداقل حفاظت‌ها بوده و در نتیجه ریسک کلی را کاهش می‌دهد.

بیمه سایبری در مقایسه با بیمه سنتی، دو ویژگی منحصر به فرد دارد. اولاً، رفتارهای مهاجمان به اندازه رفتارهای کاربران در طراحی بیمه نامه اهمیت دارد ویک بیمه‏نامه بیمه سایبری باید به گونه‏ای طراحی شود که علاوه بر کاهش خطرات ناشی از حوادث طبیعی، خطرات حملاتی که توسط مهاجمان هوشمند و با هدف آسیب‏رسانی انجام می‏شود، نیز کاهش یابد. به عبارت دیگر، یک طرح موثر بیمه سایبری باید مدل دشمن و همچنین رفتارهای کاربر را توامان در نظر بگیرد. ثانیاً، قابلیت انتشار مخاطرات سایبری نیز بایستی در نظر گرفته شود. چراکه خطرات سایبری می‏توانند در شبکه منتشر شوند و ناامنی یک کاربر می‏تواند مستقیماً بر امنیت کاربرانی که با آن‏ها در ارتباط است تأثیر بگذارد.

علی‏رغم اینکه در سال‏های اخیر، مخاطرات فتا، حملات سایبری به سازمان‏ها و تهدیدهایی نظیر باج افزارها گسترشی روزافزون داشته و از نظر پیچیدگی، وسعت و پتانسیل تخریب، به سرعت در حال رشد هستند، اما متأسفانه بیمه سایبری به دلایل مختلف هنوز توسعه نیافته است. در توجیه این پدیده به نظر می‏رسد که در سمت تقاضا، بیمه‏گذاران اغلب برای تصمیم‏گیری در مورد خرید یا عدم خرید بیمه و محصولاتی که می‏توانند خریداری کنند، با مشکل مواجه هستند. در سمت عرضه نیز، ارزیابی ریسک کلی و در نتیجه طراحی محصول به دلیل کمبود داده برای شرکت‏های بیمه دشوار است.

توضیح اینکه بر خلاف رویه‏ی قیمت‏گذاری محصولات بیمه‏ای رایج که معمولا بر اساس جداول سوابق تاریخی از پیش‏ساخته‏شده صورت می‏گیرد، در بیمه امنیت سایبری سامانه امتیازدهی استاندارد و یا جدول سوابق تاریخی برای تعیین نرخ چندان کاربرد ندارد؛ چراکه خطرات امنیت سایبری نسبتاً جدید هستند و داده‌های مربوط به نقص‌ها و مشکلات امنیتی یا موجود نبوده و یا کم است. همچنین ممکن است این مشکل با بی‏میلی سازمان‏ها برای افشای جزئیات نقص‏های امنیتی به دلیل از دست دادن سهم بازار، از دست دادن شهرت و غیره تشدید شود. هرچند که امروزه بسیاری از شرکت‏ها بیمه محصولات سایبری را ارائه می‏دهند اما قیمت‏گذاری و تخمین حق بیمه سایبری هنوز یک مسئله چالش‏برانگیز است. به علاوه هوشمندسازی و سفارشی‏سازی خدمات امروزه به یک امر اجتناب ناپذیر و ضروری تبدیل شده است و بیمه‏گران دیگر نمی‏توانند همانند روش‏های سنتی، برای تمامی مشتریان، یک مدل را مورد استفاده قرار دهند. با در نظر داشتن این موارد، در این گزارش مدل‏های ارائه شده توسط اینسوا[1] و همکاران برای تخمین حق بیمه فتا با استفاده از تحلیل مخاطرات، به عنوان یک نمونه‏ی مطالعاتی تشریح و تبیین شده است.