به گزارش روابط عمومی پژوهشکده بیمه، در این راهنما، بر این نکته تأکید شده است که بازیافت خسارت و حق جانشینی، دو رکن جدانشدنی از فرآیند مدیریت خسارت هستند. حق جانشینی مبنای قانونی و مشروعیت بخش ورود شرکت‌های بیمه به دعاوی بیمه‌ای است و این حق پس از پرداخت خسارت به بیمه‌گر منتقل می‌شود. در مقابل، بازیافت خسارت تجلی عملی این حق است که از طریق پیگیری‌های فنی، مذاکره، اقدامات حقوقی و وصول مطالبات تحقق می‌یابد. این رابطه نه فقط از حیث نظری، بلکه در تمام ابعاد عملیاتی نیز مشهود است.  
از جمله نقاط قوت مهم این راهنما، طبقه‌بندی دقیق مراحل بازیافت است که شامل چهار گام اصلی: شناسایی موارد قابل بازیافت، گردآوری مستندات، تفکیك پرونده‌ها و اجرای اقدامات بازیافتی می‌باشد. این تقسیم‌بندی ضمن کاهش دوباره‌کاری و اتلاف منابع، به ارتقاء نظم در فرآیندهای داخلی شرکت‌های بیمه کمك شایانی می‌کند.
همچنین سازوکارهایی برای ارزیابی قابلیت بازیافت، بر اساس معیارهایی از قبیل میزان خسارت، وضعیت بیمه‌ای 
شخص ثالث، قابلیت اجرای حکم و وضعیت مالی عامل زیان، ارائه شده است که قابلیت تعمیم و به‌کارگیری در کلیه رشته‌های بیمه‌ای را دارد.
نکته مهم دیگر اینکه در این راهنما توزیع دقیق اختیارات بین سطوح سازمانی مختلف به شکلی طراحی شده است که این ساختار، علاوه بر تضمین کنترل داخلی و پیشگیری از تخلف، موجب تسریع در روند تصمیم‌گیری و افزایش کارایی عملیاتی خواهد شد.
علاقه‌مندان جهت مشاهده و دریافت متن کامل این گزارش می‌توانند به بخش گزارش‌های پژوهشی وب‌سایت پژوهشکده بیمه و یا به نشانی https://www.irc.ac.ir/fa-IR/Irc/4946/ مراجعه نمایند.